سطح آگاهی از علائم هشداردهنده سرطان و عوامل مؤثر بر آن در جمعیت ۱۸ سال به بالای تهران

زمینه و هدف: تشخیص بموقع علائم هشداردهنده سرطان و انجام اقدامات لازم می‏تواند گام مؤثری در جلوگیری از ابتلا و در مراحل بعد مانع وارد شدن بیماری به مراحل پیشرفته باشد. مطالعه حاضر به عنوان اولین پژوهش جامع، میزان آگاهی از علائم هشداردهنده سرطان و عوامل مؤثر بر آن را در ساکنین شهر تهران بررسی نمود. روش تحقیق: این مطالعه مقطعی در سال 1386، بر روی تمامی افراد بالاتر از 18 سال ساکن تهران و حومه انجام شد. داده‏ها از طریق پرسشنامه از 2500 نفر که از طریق نمونه‏گیری خوشه‏ای چندمرحله‏ای انتخاب شده بودند، جمع‏آوری گردید. در این پژوهش، آگاهی به عنوان متغیر پاسخ پنهان بر مبنای شناخت افراد نسبت به 9 علامت هشداردهنده سرطان به وسیله مدل رگرسیون کلاس پنهان تعمیم‏یافته، مورد سنجش قرار گرفت؛ همچنین عوامل مؤثر بر میزان آگاهی ارزیابی گردید. تحلیل‏ها با استفاده از نرم‏‏افزارlatent gold انجام شد. یافته ها: تعدادکمی از پاسخ‏دهندگان (82/18%) دارای سطح آگاهی بالا نسبت به علائم هشداردهنده سرطان بودند و بیشتر آنان دارای آگاهی متوسط (49/59%) و پایین (69/26%) بودند. مهمترین عوامل مؤثر بر میزان سطح آگاهی افراد شامل سطح تحصیلات، جنس و وضعیت تأهل بودند. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که در مجموع سطح آگاهی و شناخت علائم هشداردهنده سرطان در جامعه مورد مطالعه پایین است. اطلاعات به دست آمده در خصوص میزان آگاهی و عوامل مؤثر بر آن در تدوین برنامه‏های مربوط به پیشگیری از سرطان، بویژه در حوزه آموزش بهداشت، مفید می‏باشد.